Przebieg i rozwój pożarów wewnętrznych i zewnętrznych.

Rozwój pożaru to intensyfikacja procesów spalania. Charakteryzuje go szybkość spalania, temperatura oraz intensywność wymiany gazowej. Szybkość spalania to ilość substancji palnej spalającej się w jednostce czasu na powierzchni spalania. W przypadku spalania się cieczy mówimy o szybkości wypalania czyli obniżania się poziomu cieczy w jednostce czasu. Szybkość spalania zależy między innymi od:

• - właściwości fizykochemicznych substancji spalających się,
• - temperatury,
• - wymiany ciepła,
• - wymiany gazowej,
• - warunków meteorologicznych.

Parametrem charakteryzującym rozwój pożaru jest również jego temperatura. Przyjmuje się że:

• - temperatura pożaru wewnętrznego jest średnią temperatur w objętości pomieszczenia,
• - temperatura pożaru zewnętrznego to temperatura płomieni (strefy spalania).

Temperatura pożaru wewnętrznego zależy od wielu czynników i zmienia się również w czasie trwania pożaru. Pożar wewnętrzny można podzielić na trzy fazy:

I. - od chwili zainicjowania pożaru, spalający się materiał ogrzewa otoczenie, powodując rozprzestrzenianie się ognia. W wyniku spalania powstaje coraz więcej gorących produktów spalania. Kiedy stężenie gazów palnych w mieszaninie z powietrzem, a także temperatura przekraczają pewne graniczne wartości - następuje zjawisko rozgorzenia. Jest to przejście pożaru o określonej powierzchni do sytuacji, w której palą się wszystkie materiały w pomieszczeniu. Rośnie gwałtownie, .temperatura^ na skutek gwałtownego wydzialania się ciepła.

II - w fazie tej spala się materiał palny z niemal jednakową intensywnością. Czas trwania tej fazy zależy od dopływu powietrza do strefy spalania i ilości materiału palnego. Kiedy zostanie ograniczony dopływ powietrza lub wyczerpie się materiał palny, intensywność palenia ulega zmniejszeniu. Pożar przechodzi w fazę III.

III - charakteryzuje się stałym spadkiem temperatury, dopalają się resztki materiału palnego.
Kolejnym parametrem charakteryzującym rozwój pożaru jest wymiana gazowa i jej intensywność. Wymianą gazową nazywamy wywołany paleniem ruch ogrzanych produktów spalania i rozkładu cieplnego od strefy spalania oraz świeżego powietrza z zewnątrz do strefy spalania. Intensywność wymiany gazowej może być opisana ilością dopływającego świeżego powietrza w jednostce czasu do strefy spalania w odniesieniu do po wierzchni pożaru. Wymiana gazowa i jej intensywność jest zdecydowanie większa dla pożarów zewnętrznych niż dla pożarów wewnętrznych. Wyjaśnia to mniejszą szybkość spalania się materiałów wewnątrz pomieszczeń, niż na otwartej przestrzeni. W przypadku pożarów zewnętrznych o dużych powierzchniach (np. pożary lasów) powstają bardzo silne prądy unoszenia, które intensyfikują proces palenia się i utrudniają prowadzenie działań ratowniczo - gaśniczych. Rozprzestrzenianie się pożaru to wzrost jego parametrów geometrycznych takich jak powierzchnia, obwód lub objętość. O szybkości zmiany tych parametrów decyduje liniowa prędkość rozprzestrzeniania się pożaru. Liniowa prędkość rozprzestrzeniania się pożaru jest to stosunek drogi jaką przebył płomień po powierzchni do czasu. Materiały stałe, w zależności od sposobu ułożenia, mają powierzchnie pionowe i poziome, po których pożar rozprzestrzenia się z różną prędkością. Najszybciej płomień przesuwa się po powierzchniach pionowych z dołu do góry, a najwolniej z góry do dołu. Największe liniowe prędkości rozprzestrzeniania się pożaru występują w przypadku cieczy palnych. Wielkość pożaru zależy również od czasu jego swobodnego rozprzestrzeniania się. Natomiast czas swobodnego rozprzestrzeniania się pożaru zależy od sposobu dozoru obiektu, szybkości zaalarmowania straży pożarnej oraz czasu dojazdów jednostek ratowniczych do zdarzenia.