Echolalia, czyli choroba utrudniająca komunikowanie się ze światem

Zdarza Ci się rozmawiać z kimś, kto notorycznie powtarza wypowiedziane przez Ciebie słowa? Wb przypadku dorosłej osoby nie jest to wcale przedrzeźnianie, ale objaw choroby nazywanej echolalią. Polega ona na bezwarunkowym powtarzaniu słów, zdań lub całych fragmentów wypowiedzi po innych. Kiedy Ty mówisz: „Ładna dziś pogoda”, Twój chory na echolalię rozmówca w odpowiedzi powie dokładnie to samo. Przeczytaj, jakie jest podłoże choroby i jak można ją leczyć.

Rodzaje echolalii

Medycyna rozróżnia dwie postaci tej choroby:

• Echolalia natychmiastowa – polega na powtarzaniu danej kwestii od razu po jej usłyszeniu,
• Echolalia odroczona – powtórzenie wypowiedzi pojawia się dopiero po pewnym czasie, nawet po kilku dniach.

Bez względu na rodzaj echolalii, choroba wymaga rozpoznania i leczenia, ponieważ znacznie utrudnia nawiązanie kontaktu z pacjentem, a z czasem nawet uniemożliwia swobodne prowadzenie z nim konwersacji.

Najczęstsze przyczyny echolalii

Echolalia jest chorobą dziecięcą, co wcale nie oznacza, że nie dotyka także osób dorosłych. U dzieci zjawisko powtarzania kwestii rozmówcy nie musi również oznaczać niczego złego. Jest to całkiem normalne zachowanie w okresie rozwoju umiejętności mowy. Jeśli jednak dziecko powyżej 3. roku życia nadal zdradza objawy echolalii, należy zgłosić się z nim do logopedy, a w kolejnym etapie do psychologa. Echolalia może być powiem chorobą towarzyszącą autyzmowi.

Warto wiedzieć

U dzieci echolalia może także być objawem innych zaburzeń, jak zespół Tourette'a czy nawet schizofrenia.

Echolalia u osób dorosłych występuje rzadziej niż u dzieci, ale także nie należy jej lekceważyć. Z reguły jest to objaw towarzyszący różnego rodzaju zaburzeniom neurologicznym i psychicznym, w tym:

• Otępieniu,
• Padaczce,
• Chorobie Picka,
• Schizofrenii,
• Przebytym urazom głowy,
• Przebytemu udarowi mózgu,
• Postępującemu porażeniu nadjądrowemu.

Leczenie

Leczenie echolalii polega przede wszystkim na prowadzeniu żmudnej terapii mowy. Jest to szczególnie ważne u dzieci, które na wczesnym etapie życia mogą jeszcze wykształcić w sobie umiejętność swobodnego porozumiewania się. Efekty są osiągane stopniowo i nie należy się nastawiać na błyskawiczne postępy. Poganianie dziecka przynosi odwrotny skutek, dlatego trzeba się skupić na tym, aby wspierać pociechę. Rodzice powinni też poinformować nauczycieli w przedszkolu lub szkole o problemie dziecka. Pedagodzy muszą uczulić pozostałych podopiecznych, aby nie dokuczali choremu koledze czy koleżance.