Wszystko o mostach adhezyjnych – u kogo i kiedy je stosować?

Antoni Kwapisz
18.07.2019

Ekstrakcja zęba zawsze wiąże się z osłabieniem dotychczasowej konstrukcji łuku zębowego. Luki w uzębieniu nie tylko wpływają na zęby sąsiadujące, ale przede wszystkim na zęby przeciwległe, czyli znajdujące się w górnej, lub dolnej żuchwie. Brak nawet jednego zęba może wywołać różne nie do końca przewidywalne skutki. U różnych osób występują zmiany zarówno w łuku zębowym, przyzębiu, a także w kości oraz może dochodzić do „rozregulowania” zgryzu. Napięcie w łuku zębowym jest procesem, którego nie da się uniknąć. Niemniej jego skutki można w pewnym stopniu zminimalizować, stosując m.in. tak zwane mosty adhezyjne. Są one tymczasowym podparciem dla konstrukcji zęba i dziąseł, dzięki którym wprowadzone później implanty mogą jeszcze efektywniej zrosnąć się z otoczeniem.

Mosty adhezyjne - podstawowe informacje

Most adhezyjny jest konstrukcją opartą na sąsiadujących zębach z luką po utraconym zębie. Zadaniem takiego rozwiązania protetycznego jest zapobieżenie niekorzystnym skutkom braku zęba. Mosty te wyprodukowane są najczęściej ze specjalnego kompozytu, całkowicie neutralnego względem tkanki i dodatkowo wzbogaconego włóknem szklanym, lub polietylenowym. W zależności od jego konstrukcji rozróżniamy kilka podstawowych metod ich wstawiania, które najczęściej polegają na zaimplementowaniu specjalnych, dedykowanych żywic i cementów.

W przeciwieństwie do swoich tradycyjnych odpowiedników, mosty adhezyjne charakteryzują się dużo prostszą metodą mocowania, opartą na trawieniu specjalnymi preparatami powierzchni szkliwa. Dzięki temu jego powierzchnia staje się porowata, przez co łatwiej można na niej umocować specjalny preparat łączący. W mostkach standardowych szkliwo sąsiednich zębów było opracowywane mechaniczne i to nawet na głębokość 1 mm. Wiązało się to ze sporą ingerencją w strukturę zęba a w konsekwencji z jego osłabieniem.

Mosty adhezyjne - dlaczego warto?

Stosowanie w protetyce metody mostów adhezyjnych wiąże się z szeregiem zalet:

  1. Brak konieczności stosowania złożonej obróbki mechanicznej zęba. Dzięki temu zabieg zakładania mostu jest praktycznie bezbolesny, czego oczywiście nie można powiedzieć o mostach tradycyjnych.
  2. Istnieje możliwość stosowania tej metody nawet u dzieci, co wynika z mniejszej ingerencji w strukturę zęba. Niemniej stomatolodzy zalecają, by metodę tę stosować wyłącznie u osób powyżej 14, lub nawet 16 roku życia. Jest to związane z dynamicznym rozwojem żuchwy w tym wieku i zwiększonym ryzykiem deformacji zgryzu.
  3. Metoda łączeń adhezyjnych ma zwykle charakter tymczasowy. W takich sytuacjach mosty montuje się na okres maksimum 8 - 10 miesięcy, to jest do momentu zakończenia procesu osteointegracji implantu z kością. Nic jednak nie stoi na przeszkodzie, by zakładać je na stałe, stosując nieco inne preparaty łączące oraz stosując inne materiały do ich konstrukcji.
  4. Implementowanie mostów adhezyjnych wpływa w sposób pośredni również na zapobieganiu powstawania chorób zębów, w tym próchnicy. Wprowadzenie mostu zmniejsza podatność zębów filarowych na oddziaływanie bakterii a także korzystnie wpływa na zabezpieczenie samego dziąsła.
  5. Zabieg wstawiania mostów adhezyjnych jest znacznie tańszy, niż analogiczny zabieg w przypadku mostów tradycyjnych. Wiąże się to z mniejszą ingerencję w ząb Pacjenta i krótszy czas przygotowania do zabiegu.

Kilka słów o technologii założenia

Zakładanie mostów adhezyjnych odbywa się najczęściej na trzy różne sposoby. Wybór konkretnej metody zależy oczywiście od stomatologa, który konsultuje ją z Pacjentem na pierwszej wizycie oraz od konkretnej sytuacji klinicznej.

  • Metoda pierwsza: polega na doklejeniu specjalnych skrzydełek wykonanych zwykle z włókna szklanego na powierzchni sąsiednich zębów. Wybór tej metody jest uzależniony wyłącznie od ich nienagannego stanu.
  • Metoda druga: polega na umieszczeniu wyżej wymienionych skrzydełek bezpośrednio w miejscach po wypełnieniach, które wcześniej znajdowały się w sąsiednich zębach. Metodę tę stosuje się w przypadku częściowego uszkodzenia powierzchni szkliwa.
  • Metoda trzecia: stosuje się ją wyłącznie w przypadku istotnych zniszczeń w obrębie sąsiednich zębów. Polega ona na wprowadzeniu specjalnego łoża, na powierzchni którego wprowadza się wypustki, będące podstawą dla konstrukcji mostu.

Wizyta u stomatologa, czyli co Pacjent wiedzieć powinien

Proces leczenia za pomocą mostów adhezyjnych rozpoczyna się od dokładnej weryfikacji stanu uzębienia Pacjenta i wyborze konkretnej metody jego zakładania.

  • metoda dwuetapowa:

Na pierwszej wizycie zęby są w odpowiedni sposób przygotowywane, zależnie od stanu zębów filarowych. Na koniec pobiera się tzw. wyciski, które będą podstawą do wykonania mostu. Wyciski trafiają do laboratorium w którym konstrukcja jest wykonana.

Na drugiej wizycie stomatolog kontroluje stan mostu i jednocześnie monitoruje jego zgodność ze strukturą luki w uzębieniu. Na tym etapie - jeśli zachodzi taka potrzeba - może on wykonać stosowne poprawki. Jeśli wszystko się zgadza, mostek zostanie więc założony i zacementowany.

Niektórzy stomatolodzy zalecają ponowną, trzecią wizytę w gabinecie. W jej trakcie przeprowadza się dokładne oględziny mostu, sąsiadującego uzębienia i stanu dziąseł bezpośrednio do niego przylegających.

  • metoda jednoetapowa:

Podczas jednej wizyty z zastosowaniem np. włókna szklanego zostaje zbudowana konstrukcja mostu adhezyjnego z użyciem niekiedy własnego zęba który został podczas tej samej wizyty usunięty. Skrzydełka są przyklejane do różnych powierzchni zębów sąsiednich. Takie konstrukcje wykonywane są najczęściej po ekstrakcjach i natychmiastowych implantacjach.

Przeciwwskazania dla mostów adhezyjnych

Choć proces zakładania mostów adhezyjnych jest w pełni bezpieczny dla zdrowia, istnieją - tak jak w przypadku każdego zabiegu - pewne przeciwwskazania co do jego realizacji. Należą do nich między innymi:

  1. Wiek Pacjenta - mosty zakłada się wyłącznie u osób powyżej 14 roku życia, choć w niektórych gabinetach granicę tą przesuwa się do 16 roku.
  2. Stan uzębienia Pacjenta - mostów nie zakłada się w sytuacji, gdy zęby filarowe (mające być podstawą dla mostu) są zbyt zniszczone przez próchnicę, bądź są ruchome.
  3. Liczba implantów - metodę tą stosuje się wyłącznie w przypadku pojedynczego braku w uzębieniu. Brak dwóch, lub trzech zębów całkowicie uniemożliwia stabilne zamocowanie mostu, co wyklucza tę formę leczenia protetycznego.
  4. Wady zgryzu - mostów nie zakłada się u osób cierpiących na poważne wady zgryzu, w tym również bruksizm. Końcowej kwalifikacji i oceny Pacjenta dokonuje lekarz.

Podsumowując, implementacja mostów adhezyjnych jest dziś popularną metodą wypełniania ubytków w uzębieniu, aczkolwiek wiąże się ona z pewnymi obostrzeniami. Wynikają one ze specyfiki wklejania skrzydełek i ich cementowania oraz konkretnej sytuacji klinicznej.

Więcej informacji o zabiegu: https://candeo.pl/oferta/protetyka-stomatologiczna/mosty-adhezyjne/

Artykuł partnera.

Zgłoś swój pomysł na artykuł

Więcej w tym dziale Zobacz wszystkie