Ekstrakcja zęba zawsze wiąże się z osłabieniem dotychczasowej konstrukcji łuku zębowego. Luki w uzębieniu nie tylko wpływają na zęby sąsiadujące, ale przede wszystkim na zęby przeciwległe, czyli znajdujące się w górnej, lub dolnej żuchwie. Brak nawet jednego zęba może wywołać różne nie do końca przewidywalne skutki. U różnych osób występują zmiany zarówno w łuku zębowym, przyzębiu, a także w kości oraz może dochodzić do „rozregulowania” zgryzu. Napięcie w łuku zębowym jest procesem, którego nie da się uniknąć. Niemniej jego skutki można w pewnym stopniu zminimalizować, stosując m.in. tak zwane mosty adhezyjne. Są one tymczasowym podparciem dla konstrukcji zęba i dziąseł, dzięki którym wprowadzone później implanty mogą jeszcze efektywniej zrosnąć się z otoczeniem.
Most adhezyjny jest konstrukcją opartą na sąsiadujących zębach z luką po utraconym zębie. Zadaniem takiego rozwiązania protetycznego jest zapobieżenie niekorzystnym skutkom braku zęba. Mosty te wyprodukowane są najczęściej ze specjalnego kompozytu, całkowicie neutralnego względem tkanki i dodatkowo wzbogaconego włóknem szklanym, lub polietylenowym. W zależności od jego konstrukcji rozróżniamy kilka podstawowych metod ich wstawiania, które najczęściej polegają na zaimplementowaniu specjalnych, dedykowanych żywic i cementów.
W przeciwieństwie do swoich tradycyjnych odpowiedników, mosty adhezyjne charakteryzują się dużo prostszą metodą mocowania, opartą na trawieniu specjalnymi preparatami powierzchni szkliwa. Dzięki temu jego powierzchnia staje się porowata, przez co łatwiej można na niej umocować specjalny preparat łączący. W mostkach standardowych szkliwo sąsiednich zębów było opracowywane mechaniczne i to nawet na głębokość 1 mm. Wiązało się to ze sporą ingerencją w strukturę zęba a w konsekwencji z jego osłabieniem.
Stosowanie w protetyce metody mostów adhezyjnych wiąże się z szeregiem zalet:
Zakładanie mostów adhezyjnych odbywa się najczęściej na trzy różne sposoby. Wybór konkretnej metody zależy oczywiście od stomatologa, który konsultuje ją z Pacjentem na pierwszej wizycie oraz od konkretnej sytuacji klinicznej.
Proces leczenia za pomocą mostów adhezyjnych rozpoczyna się od dokładnej weryfikacji stanu uzębienia Pacjenta i wyborze konkretnej metody jego zakładania.
Na pierwszej wizycie zęby są w odpowiedni sposób przygotowywane, zależnie od stanu zębów filarowych. Na koniec pobiera się tzw. wyciski, które będą podstawą do wykonania mostu. Wyciski trafiają do laboratorium w którym konstrukcja jest wykonana.
Na drugiej wizycie stomatolog kontroluje stan mostu i jednocześnie monitoruje jego zgodność ze strukturą luki w uzębieniu. Na tym etapie - jeśli zachodzi taka potrzeba - może on wykonać stosowne poprawki. Jeśli wszystko się zgadza, mostek zostanie więc założony i zacementowany.
Niektórzy stomatolodzy zalecają ponowną, trzecią wizytę w gabinecie. W jej trakcie przeprowadza się dokładne oględziny mostu, sąsiadującego uzębienia i stanu dziąseł bezpośrednio do niego przylegających.
Podczas jednej wizyty z zastosowaniem np. włókna szklanego zostaje zbudowana konstrukcja mostu adhezyjnego z użyciem niekiedy własnego zęba który został podczas tej samej wizyty usunięty. Skrzydełka są przyklejane do różnych powierzchni zębów sąsiednich. Takie konstrukcje wykonywane są najczęściej po ekstrakcjach i natychmiastowych implantacjach.
Choć proces zakładania mostów adhezyjnych jest w pełni bezpieczny dla zdrowia, istnieją - tak jak w przypadku każdego zabiegu - pewne przeciwwskazania co do jego realizacji. Należą do nich między innymi:
Podsumowując, implementacja mostów adhezyjnych jest dziś popularną metodą wypełniania ubytków w uzębieniu, aczkolwiek wiąże się ona z pewnymi obostrzeniami. Wynikają one ze specyfiki wklejania skrzydełek i ich cementowania oraz konkretnej sytuacji klinicznej.
Więcej informacji o zabiegu: https://candeo.pl/oferta/protetyka-stomatologiczna/mosty-adhezyjne/
Artykuł partnera.