ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 6 maja 1997 r. w sprawie określenia warunków bezpieczeństwa osób przebywających w górach, pływających, kąpiących się i uprawiających sporty wodne.

ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 6 maja 1997 r.
w sprawie określenia warunków bezpieczeństwa osób przebywających
w górach, pływających, kąpiących się i uprawiających sporty wodne.
(Dz. U. z dnia 7 czerwca 1997 r.)

Na podstawie art. 54 ust. 3 ustawy z dnia 18 stycznia 1996 r. o kulturze fizycznej
(Dz. U. Nr 25, poz. 113 i Nr 137, poz. 639) zarządza się, co następuje:
Rozdział 1
Przepisy ogólne
§ 1. Rozporządzenie określa:
1) warunki bezpieczeństwa osób przebywających w górach oraz obowiązki osób prawnych
i fizycznych prowadzących w górach działalność w zakresie kultury fizycznej,
2) warunki bezpieczeństwa osób pływających, kąpiących się i uprawniających sporty wodne
oraz obowiązki osób prawnych i fizycznych prowadzących nad wodą działalność
w tym zakresie.
Rozdział 2
Warunki bezpieczeństwa osób przebywających w górach
§ 2. 1. Rozporządzenie dotyczy terenów położonych na wysokości powyżej 600 m
nad poziomem morza (n.p.m.), których rzeźba terenu stwarza zagrożenie dla zdrowia
i życia osób na nich przebywających lub których zagospodarowanie rekreacyjno-sportowe
kwalifikuje do uprawniania turystyki, rekreacji ruchowej i sportu w górach.
2. Rozporządzenie dotyczy również terenów leżących poniżej 600 m n.p.m., których
rzeźba stwarza zagrożenie dla zdrowia i życia osób na nich przebywających lub których
zagospodarowanie rekreacyjno-sportowe kwalifikuje do uprawniania turystyki, rekreacji
ruchowej i sportu w górach.
3. Do wykonywania zadań z zakresu ratownictwa górskiego upoważnione są Górskie
Ochotnicze Pogotowie Ratunkowe (GOPR) i Tatrzańskie Ochotnicze Pogotowie Ratunkowe
(TOPR), każde w swoim zakresie, oraz inne organizacje ratownicze, które wykonują
obowiązki i uprawnienia GOPR za zgodą Prezesa Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki.
§ 3. Zapewnienie bezpieczeństwa osób przebywających w górach przez osoby
fizyczne i prawne, prowadzące w górach działalność w zakresie kultury fizycznej polega
na:
1) zagospodarowaniu i użytkowaniu terenów oraz eksploatacji urządzeń i obiektów -
zgodnie z warunkami bezpieczeństwa,
2) zapewnieniu w obiektach i na terenach, o których mowa w pkt 1, warunków do udzielania
pomocy przedlekarskiej w nagłych wypadkach osobom potrzebującym,
3) zapewnieniu w obiektach i na terenach, o których mowa w pkt 1, pomieszczeń dla GOPR
lub TOPR, a także zapewnieniu ratownikom GOPR lub TOPR, w czasie pełnienia służby,
korzystania poza kolejnością z kolei linowych lub wyciągów narciarskich.
§ 4. Za stan i warunki bezpieczeństwa terenów i tras służących uprawianiu sportów
zimowych, znajdujących się przy kolejach linowych lub wyciągach narciarskich,
odpowiadają właściciele tych kolei i wyciągów.
§ 5. W czasie prowadzenia działalności ratowniczej i związanego z nią transportu
lub działalności profilaktycznej GOPR współpracuje, a w miarę potrzeby może korzystać
z pomocy, w szczególności:
1) publicznych zakładów opieki zdrowotnej,
2) jednostek podległych Ministrowi Obrony Narodowej oraz Ministrowi Spraw Wewnętrznych
i Administracji,
3) administracji lasów państwowych oraz parków narodowych i krajobrazowych.
§ 6. 1. Szczegółowe warunki bezpieczeństwa tras i urządzeń przy uprawnianiu
w okresie zimowym sportów oraz rekreacji ruchowej w górach określa załącznik nr 1
do rozporządzenia.
2. Zasady ostrzegania o niebezpieczeństwach i oznakowanie szlaków i tras górskich
określa załącznik nr 2 do rozporządzenia.
3. Szczegółowe zasady organizowania wycieczek oraz zbiorowych imprez
turystycznych i sportowych w górach określa załącznik nr 3 do rozporządzenia.
Rozdział 3
Warunki bezpieczeństwa osób pływających, kąpiących się i uprawiających
sporty wodne
§ 7. 1. Do wykonywania zadań w zakresie bezpieczeństwa osób pływających,
kąpiących się i uprawniających sporty wodne upoważnione są Wodne Ochotnicze
Pogotowie Ratunkowe (WOPR) oraz inne organizacje ratownicze, które wykonują
obowiązki i uprawnienia WOPR za zgodę Prezesa Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki.
2. W czasie prowadzenia działalności ratowniczej i związanego z nią transportu lub
działalności profilaktycznej WOPR współpracuje, a w miarę potrzeby może korzystać
z pomocy, w szczególności:
1) publicznych zakładów opieki zdrowotnej,
2) jednostek podległych Ministrowi Obrony Narodowej oraz Ministrowi Spraw Wewnętrznych
i Administracji,
3) administracji lasów państwowych oraz parków narodowych i krajobrazowych,
4) dyrektorów urzędów morskich,
5) przedsiębiorstwa państwowego Polskie Ratownictwo Okrętowe.
§ 8. 1. Kąpieliska mogą być zorganizowane lub prowizoryczne.
2. Kąpieliskiem zorganizowanym jest teren położony nad obszarem wodnym,
z plażą, na stałe przystosowany do kąpieli, z wyznaczonymi i trwale oznakowanymi
strefami kąpieli, wyposażony w urządzenia sanitarne oraz inne urządzenia, jak: pomosty,
natryski i szatnie.
3. Kąpieliskiem prowizorycznym jest teren położony nad obszarem wodnym, z plażą,
przystosowany do sezonowego wykorzystania, z miejscem do kąpieli prowizorycznie
oznakowanym oraz wyposażony w urządzenia sanitarne.
4. Pływalnią jest obiekt wyposażony w sztuczny zbiornik wodny (basen)
przeznaczony do kąpieli, mający trwałe brzegi i dno, zaopatrywany w wodę przepływową
oraz mający urządzenia sanitarne, szatnie i natryski. Pływalnie mogą być kryte i odkryte.
5. Szczegółowe warunki korzystania z kąpieliska lub pływalni określa regulamin.
§ 9. 1. Kąpielisko należy zlokalizować tak, aby miało dogodnie ukształtowany brzeg
i dno oraz dobre nasłonecznienie. Szybkość prądu wody w obrębie kąpieliska
zlokalizowanego nad wodami bieżącymi nie powinna przekraczać 1 m/sek.
2. Kąpieliska mogą być urządzane nad obszarami wodnymi, których
zanieczyszczenie nie przekracza dopuszczalnych norm ustalonych w odrębnych
przepisach.
3. Zlokalizowanie kąpieliska wymaga pozytywnej opinii Wodnego Ochotniczego
Pogotowia Ratunkowego oraz uzgodnienia z właściwym organem administracji
samorządowej, inspektoratem żeglugi śródlądowej i organem Państwowej Inspekcji
Sanitarnej, a lokalizacja kąpieliska nad wodami morskimi – ponadto z dyrektorem
właściwego urzędu morskiego.
§ 10. 1. Zakazami kąpieli powinny być ujęte obszary wodne, na których kąpiel jest
niebezpieczna, a w szczególności położone przy śluzach, mostach, budowlach wodnych,
portach, jak również szlaki żeglowne oraz wody o silnym zanieczyszczeniu i wirach.
2. Obszary wodne objęte zakazem kąpieli należy oznaczyć, w szczególności
przy dojściach i dojazdach do obszaru wodnego, odpowiednimi znakami określającymi
przyczynę zakazu.
3. Miejsce niebezpieczne położone na obszarze wodnym, na którym kąpiel jest
dozwolona, oznacza się tablicą ostrzegawczą, określającą przyczynę niebezpieczeństwa.
4. Dzieci do lat 7 mogą korzystać z kąpieli wyłącznie pod opieką i nadzorem osób
pełnoletnich.
§ 11. 1. Do kierowników ośrodków wypoczynkowych, sportowych, rekreacyjnych
i turystycznych, położonych nad obszarami wodnymi, należy:
1) zagospodarowanie obszarów wodnych w celu umożliwienia kąpieli oraz określenie miejsc
przeznaczonych do kąpieli dla osób nie umiejących pływać,
2) zapewnienie oznakowania wszystkich obszarów wodnych i miejsc, na których kąpiel jest
niebezpieczna lub objętych zakazem kąpieli.
2. Dla ośrodków, o których mowa w ust. 1, położonych na terenach ze sobą
sąsiadujących lub znajdujących się w pobliżu, może być urządzone kąpielisko wspólne.
§ 12. Do obowiązków kierowników kolonii, obozów i innych placówek wypoczynku
dzieci i młodzieży, których uczestnicy korzystają z ogólnodostępnych kąpielisk i pływalni,
należy:
1) zapoznanie uczestników z regulaminem danego kąpieliska lub pływalni oraz czuwanie nad
jego ścisłym przestrzeganiem,
2) uzgodnienie z kierownikiem kąpieliska lub pływalni warunków i sposobu korzystania
z kąpieliska lub pływalni zapewniających bezpieczeństwo uczestnikom.
§ 13. 1. Do obowiązków organizatorów imprez pływackich na wodach otwartych,
z wyjątkiem maratonów pływackich, należy zapewnienie dyżuru:
1) lekarza oraz co najmniej dwóch ratowników,
2) co najmniej dwóch płetwonurków, jeżeli głębokość wody przekracza 4 m lub woda jest
nieprzezroczysta.
2. Do obowiązków organizatorów maratonów pływackich na wodach otwartych
należy:
1) zapewnienie podczas trwania imprezy obecności zespołu ratowniczego w składzie: lekarz,
starszy ratownik i dwóch płetwonurków, przy czym zespół ten powinien przebywać
w łodzi motorowej na trasie maratonu,
2) zapewnienie każdemu uczestnikowi maratonu asekuracji przez ratownika
przebywającego w łodzi wiosłowej oznaczonej numerem odpowiadającym numerowi
startowemu zawodnika.
3. Maratonem pływackim jest impreza pływacka polegająca na przepłynięciu odcinka
przekraczającego 3 km.
§ 14 Do obowiązków kierownika szkolenia pływackiego na wodach otwartych należy
zapewnienie:
1) obecności ratownika,
2) asekurujących łodzi wiosłowych lub motorowych
- co najmniej jedna łódź na każde pięć osób.
§ 15. Ustala się następujące minimalne normy zatrudnienia ratowników:
1) w kąpieliskach śródlądowych na każde 100 m linii brzegowej - jeden ratownik od strony
lądu i jeden ratownik od strony lustra wody,
2) na pływalniach dysponujących nieckami o długości do 25 m - jeden ratownik,
3) na pływalniach dysponujących nieckami o długości 25-50 m - dwóch ratowników,
4) na pływalniach dysponujących nieckami o długości powyżej 50 m - trzech ratowników,
5) w kąpieliskach nadmorskich - trzyosobowe zespoły ratowników na każde 100 m linii
brzegowej.
§ 16. 1. Szczegółowe warunki bezpieczeństwa osób korzystających z kąpielisk
i pływalni określa załącznik nr 4 do rozporządzenia.
2. Wzory znaków zakazu, ostrzegawczych i informacyjnych określa załącznik nr 5
do rozporządzenia.
3. Wykaz sprzętu medycznego, leków i artykułów sanitarnych, w które powinny
być wyposażone pływalnie i kąpieliska, określa załącznik nr 6 do rozporządzenia.
§ 17. Zapewnienie bezpieczeństwa przez osoby fizyczne i prawne, prowadzące
nad wodą działalność w dziedzinie kultury fizycznej, uprawiającym sporty wodne,
a w szczególności: żeglarstwo, żeglarstwo lodowe, żeglarstwo motorowodne i narciarstwo
wodne, wioślarstwo, kajakarstwo oraz lotniarstwo i paralotniarstwo holowane za statkami
motorowymi, polega na:
1) zagospodarowaniu i eksploatacji przystani i sprzętu pływającego oraz użytkowaniu
przyległych akwenów - zgodnie z wymogami bezpieczeństwa, ustalonymi w odrębnych
przepisach,
2) zapewnieniu na przystani i akwenie, o którym mowa w pkt 1, warunków do udzielania
pomocy osobom potrzebującym, w tym pomocy przedlekarskiej w nagłych wypadkach.
§ 18. 1. Skład załogi sprzętu pływającego ustala się, uwzględniając zasady dobrej
praktyki i wymagania przepisów.
2. Jeżeli w składzie załogi sprzętu pływającego są dzieci do lat 14, powinna nim
kierować osoba pełnoletnia.
3. Podczas zorganizowanych imprez dla dzieci przepisu ust. 2 nie stosuje się.
4. Szczegółowe zasady bezpieczeństwa osób biorących udział w imprezach
żeglarskich określa załącznik nr 7 do rozporządzenia.
Rozdział 4
Przepis końcowy
§ 19. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
ZAŁĄCZNIKI
ZAŁĄCZNIK Nr 1
SZCZEGÓŁOWE WARUNKI BEZPIECZEŃSTWA TRAS I URZĄDZEŃ SŁUŻĄCYCH
UPRAWIANIU
W OKRESIE ZIMOWYM SPORTÓW ORAZ REKREACJI RUCHOWEJ W GÓRACH
I. Urządzenia Sportowe Wyczynowe
§ 1. Przez urządzenia sportowe wyczynowe należy rozumieć:
1) trasy narciarskie zjazdowe wyczynowe,
2) trasy slalomowe,
3) trasy narciarskie biegowe wyczynowe,
4) skocznie narciarskie,
5) urządzenia biathlonowe,
6) urządzenia do snowboardingu,
7) trasy dla skibobów,
8) tory saneczkowe.
§ 2. W razie udostępnienia tras narciarskich zjazdowych wyczynowych do użytku
publicznego, muszą być one oznakowane, tak jak narciarskie trasy zjazdowe popularne.
II. Urządzenia służące rekreacji ruchowej
§ 3. 1. Przez urządzenia służące rekreacji ruchowej należy rozumieć:
1) narciarskie trasy zjazdowe popularne,
2) nartostrady,
3) narciarskie pólka ćwiczebne,
4) narciarskie trasy biegowe i śladowe popularne,
5) tory saneczkowe popularne.
2. Narciarskie trasy zjazdowe, biegowe i śladowe są w okresie zimowym szlakami
udostępnionymi
do użytku publicznego.
§ 4. 1. Narciarskie trasy zjazdowe popularne muszą być oznakowane w zależności
od stopnia trudności.
2. Z uwagi na nachylenie trasy w profilu podłużnym wprowadza się następujące
stopnie trudności:
Stopień
trudności
Trasy
Oznakowanie
kolorem
Nachylenie w profilu
podłużnym
średnie maksymalne
A bardzo
łatwe
zielony do 15% (9o) 21% (12o)
B łatwe niebieski 17-21%
(10-12o)
30% (17o)
C trudne czerwony 21-29%
(12-16o)
40% (22o)
D bardzo
trudne
czarny ponad 29%
(16o)
53% (28o)
3. Przy ocenie stopnia trudności trasy bierze się pod uwagę ponadto ukształtowanie
terenu, zalesienie, zabudowania oraz inne obiekty znajdujące się w bezpośredniej
bliskości trasy. Ostateczny stopień trudności trasy ustala GOPR lub TOPR.
4. Urządzenie transportu górskiego, z którego korzystają narciarze, może
być eksploatowane w okresie zimowym, jeżeli jest z nim związana co najmniej jedna
narciarska trasa zjazdowa o stopniu trudności A lub B o minimalnej szerokości 30 m,
zapewniająca równocześnie istnienie wolnej przestrzeni do zjazdu w wymiarze 100 m2
na osobę przy szczytowej zdolności przewozowej urządzenia w ciągu 1 godz. (bezpieczne
obciążenie trasy).
5. Narciarska trasa zjazdowa nie może przecinać osi wyciągu podporowego
lub zaczepowego, a w miarę możliwości nie powinna przechodzić pod koleją linową. Trasa
nie może prowadzić ani też krzyżować się z drogami publicznymi oraz drogami i szlakami
turystycznymi dla turystyki pieszej i narciarskiej.
6. Właściciele kolei linowych lub wyciągów narciarskich są obowiązani zapewnić
bezpieczne i bezkolizyjne dojście pieszych do dolnej stacji oraz zjazd z tras i dolnego
peronu do drogi, parkingu lub przystanku autobusowego.
7. W razie prowadzenia trasy przez miejsca potencjalnie zagrożone lawinami, stoki
ponad trasą muszą być skutecznie zabezpieczone przed ich zejściem. W ten sam sposób
muszą być zabezpieczone drogi przeznaczone do ruchu pieszego w okresie zimowym.
§ 5. Nartostrady stanowią specjalny rodzaj turystycznych szlaków narciarskich,
zbudowanych w celu rozładowania dużej koncentracji ruchu; są one jednokierunkowe
i przeznaczone wyłącznie do zjazdu. Do przebiegu nartostrad, ich oznakowania
oraz warunków bezpieczeństwa na nartostradach stosuje się zasady określone w § 4
dla popularnych tras narciarskich, z wyjątkiem wymagań dotyczących szerokości.
§ 6. 1. Narciarskie pólka ćwiczebne, jako tereny przeznaczone do szkolenia
narciarskiego i rekreacji ruchowej, powinny odpowiadać następującym wymaganiom:
1) usytuowanie ich nie może kolidować z trasami zjazdowymi, nartostradami oraz innymi
drogami i szlakami,
2) pólko ćwiczebne powinno być oznaczone tablicą informacyjną.
2. Za oznaczenie, przygotowanie i utrzymanie pólka w stanie nie zagrażającym
bezpieczeństwu osób ćwiczących jest odpowiedzialna osoba prowadząca szkolenie
narciarskie lub rekreację ruchową.
§ 7. Do tras narciarskich biegowych i śladowych popularnych oraz torów
saneczkowych popularnych stosuje się zasady użytkowania oraz zachowania warunków
bezpieczeństwa, określone w § 6.
§ 8. 1. Tereny służące rekreacji zimowej w formie narciarstwa dzielą się na:
1) zorganizowany teren narciarski (zamknięty) oraz
2) nie zorganizowany teren narciarski (otwarty).
2. Przez zorganizowany teren narciarski należy rozumieć narciarskie trasy zjazdowe,
których punkt wyjścia może być osiągnięty za pomocą kolei linowej lub wyciągu
narciarskiego.
3. Właściciel kompleksu urządzeń wymienionych w ust. 2 musi:
1) ustanowić regulamin porządkowy obowiązujący na wyznaczonym terenie, obejmujący
co najmniej zasady korzystania z kolei linowych lub wyciągów narciarskich oraz czas
ich pracy (ruchu), jak również ścisłe określenie granic narciarskich tras zjazdowych,
2) ustanowić zasady korzystania z narciarskich tras zjazdowych, które powinny być
codziennie przed rozpoczęciem przewozu narciarzy skontrolowane, po zakończeniu ruchu
patrolowane, a ich pokrywa śniegowa wyrównana,
3) zapewnić udzielenie narciarzom pierwszej pomocy w nieszczęśliwych wypadkach
i zachorowaniach.
4. Trasy, na których nie stwierdzono naruszenia wymogów bezpieczeństwa
określonych w § 6, mogą być uznane za "otwarte", trasy zaś, które nie spełniają tych
wymogów, powinny być uznane za "zamknięte", a fakt ten podany do wiadomości
publicznej.
§ 9. 1. Użytkowników narciarskich tras zjazdowych popularnych i wyczynowych
obowiązują zasady regulacji ruchu narciarskiego, zgodne z regułami Międzynarodowej
Federacji Narciarstwa (FIS) i przyjęte przez Polski Związek Narciarski, GOPR i TOPR
oraz Polskie Towarzystwo Turystyczno-Krajoznawcze, w formie kodeksu narciarskiego.
2. Zasady regulacji ruchu narciarskiego, o których mowa w ust. 1, nie dotyczą
imprez, treningów i zawodów sportowych, nie odnoszą się też do indywidualnych
narciarzy, uprawiających rekreację ruchową w terenach otwartych.
ZAŁĄCZNIK Nr 2
ZASADY OSTRZEGANIA O NIEBEZPIECZEŃSTWACH I OZNAKOWANIE SZLAKÓW I
TRAS GÓRSKICH
I. Szlaki turystyczne letnie
§ 1. 1. Oznakowanie szlaku turystycznego dokonywane jest przez umieszczenie
w widocznych punktach terenowych znaków prostokątnych trójkolorowych: kolor biały,
dowolny kolor z wyjątkiem białego, kolor biały, malowane farbą olejną, o wymiarach
15x10 cm (rys. 1.). (wzór)
2. Znaki w terenie powinny być umieszczone w taki sposób, aby była zachowana
widoczność kolejnego znaku do przodu i tyłu, nie rzadziej jednak niż co 50 m.
3. Na początku i na końcu szlaku turystycznego umieszcza się widoczny drogowskaz,
na którym powinien być zaznaczony kolor szlaku i czas przejścia.
II. Tereny uprawiania turystyki i sportów zimowych
§ 2. 1. Na szlakach turystycznych, na których uprawniana jest turystyka piesza
zimą, obowiązują znaki letnie oraz umieszczone okresowo znaki zimowe.
2. Obowiązek umieszczenia i konserwowania znaków spoczywa na właścicielach
terenów lub osobach fizycznych i prawnych prowadzących na nich działalność z zakresu
kultury fizycznej i turystyki.
3. Na szlakach i trasach, na których uprawniane są turystyka i sporty zimowe,
obowiązują znaki: zakazu, ostrzegawcze oraz informacyjne.
A. Znaki zakazu
A-1. Zakaz skręcania (jazda wyłącznie na wprost)
A-2. Zakaz jazdy na sankach i chodzenia pieszo
A-3. Zakaz chodzenia pieszo
A-4. Zakaz jazdy na sankach
A-5. Zakaz jazdy na skibobach
Tablice znaków zakazu są trójkolorowe (czerwony, czarny, biały) o wymiarach 500 mm
(średnica zewnętrzna) i 350 mm (średnica wewnętrzna). (wzory)
B. Znaki ostrzegawcze
B-1. Zwężenie na trasie
B-2. Skrzyżowanie
B-3. Zakręty
B-4. Przygotowanie trasy maszynami do ubijania śniegu
B-5. Niebezpieczeństwo wypadnięcia z trasy lub spadnięcia
B-6. Inne niebezpieczeństwo
B-7. Teren zagrożony lawinami
B-8 i B-9. Bezpośrednie zagrożenie lawinami, dalsze przejście lub przejazd zagraża życiu
i zdrowiu.
Znaki ostrzegawcze trójkątne są trójkolorowe (czarny, żółty, czerwony) o wymiarach 350
x 500 mm. Pozostałe znaki ostrzegawcze niewymiarowe są dużych rozmiarów,
dla zachowania widoczności z większej odległości. (wzory)
C. Znaki informacyjne
C-1 i C-2. Oznaczenie miejsca, gdzie umieszczony jest telefon zwyczajny
lub bezpośrednie połączenie z pogotowiem ratunkowym
C-3. Punkt sanitarny (pierwsza pomoc)
C-4. Punkt transportu poszkodowanych (wzory)
III. Niebezpieczeństwo lawin
§ 3. 1. Stopień zagrożenia lawinowego ustala GOPR, współdziałający w tym zakresie
z Instytutem Meteorologii i Gospodarki Wodnej.
2. Ustalenia, o których mowa w ust. 1, GOPR przekazuje niezwłocznie do właściwych
organów administracji samorządowej, które ogłaszają komunikaty o stopniu zagrożenia
lawinowego w środkach masowego przekazu o zasięgu ogólnopolskim i lokalnym.
W komunikacie o stopniu zagrożenia lawinowego podaje się, jakie zostały wprowadzone
ograniczenia lub zakazy w poruszaniu się ludzi i funkcjonowaniu urządzeń na danym
obszarze. Ogłaszany stopień zagrożenia lawinowego może być zmieniony tylko kolejnym
komunikatem wydanym przez ten sam organ.
§ 4. Dla stworzenia właściwego systemu ostrzegawczego wprowadza się następujące
stopnie zagrożeń lawinowych:
Stopień zagrożenia lawinowego
Stopień
zagrożenia
Stabilność pokrywy
śniegowej
Prawdopodobieństwo wyzwolenia
(zejścia) lawiny
Zalecenia dla ruchu
osób
1
mały
(nieznaczny)
pokrywa śniegowa
jest na ogół
utrwalona i stabilna
(związana)
wyzwolenie lawiny jest możliwe
na bardzo niewielu skrajnie
stromych stokach, tylko przy
dodatkowym dużym
obciążeniu***
na ogół bezpieczne
warunki dla
wędrówek
2
umiarkowany
pokrywa śniegowa
jest tylko na
niektórych* bardziej
stromych stokach
umiarkowanie
stabilna, na ogół
jednak
wystarczająco
utrwalona
wyzwolenie lawiny możliwe
przede wszystkim na
określonych** bardziej stromych
stokach, tylko przy dodatkowym
dużym obciążeniu***; nie należy
się spodziewać samorzutnego
schodzenia większych lawin
korzystne warunki
dla wędrówek pod
warunkiem
uwzględnienie
lokalnych
rejonów**
zagrożeń
3
znaczny
na wielu* stromych
stokach pokrywa
śniegowa jest
utrwalona tylko
umiarkowanie lub
słabo
wyzwolenie lawiny jest
prawdopodobne już przy małym
obciążeniu dodatkowym***
przede wszystkim na
określonych*** stromych
stokach; od przypadku do
przypadku możliwe jest
samorzutne schodzenie średnich
bądź także pojedynczych dużych
lawin
poruszanie się
wymaga
doświadczenia
oraz posiadania
zdolności
do lawinoznawczej
oceny sytuacji;
obszar możliwości
poruszania się
zostaje ograniczony
rejonami**
zagrożeń
4
duży
pokrywa śniegowa
jest słabo utrwalona
na większości*
stromych stoków
wyzwolenie lawin jest
prawdopodobne już przy małym
obciążeniu dodatkowym*** na
większości** stromych stoków;
od przypadku do przypadku
możliwe jest samorzutne
poruszanie się
wymaga dużej
zdolności do
lawinoznawczej
oceny sytuacji;
obszar możliwości
schodzenie wielu średnich
rozmiarów lawin, niejednokrotnie
również dużych lawin
poruszania się
ulega bardzo
znacznemu
ograniczeniu
5
bardzo duży
pokrywa śniegowa
jest na rozległym
obszarze słabo
utrwalona i w
znacznym stopniu
chwiejna
należy spodziewać się
samorzutnego schodzenia wielu
dużych lawin, także na terenach
o umiarkowanej stromiźnie.
poruszanie się jest
na ogół niemożliwe
Znaczenie odnośników:
* Bliższe dane zawiera raport (komunikat) lawinowy (np. wysokości bezwzględne,
wystawa stoków, formy terenu).
** Wskazania w aktualnym raporcie (komunikacie) lawinowym.
*** Obciążenie dodatkowe:
- duże, np. grupa narciarzy poruszająca się bez zachowania między nimi odstępów,
- małe, np. samotny narciarz lub piechur.
ZAŁĄCZNIK Nr 3
SZCZEGÓŁOWE ZASADY ORGANIZOWANIA WYCIECZEK ORAZ ZBIOROWYCH
IMPREZ TURYSTYCZNYCH I SPORTOWYCH W GÓRACH
§ 1. Organizatorzy imprez turystycznych mają obowiązek opracowania regulaminu
imprez, w którym określą m.in. warunki zapewniające bezpieczeństwo jej uczestników.
Organizator powinien zapoznać uczestników z regulaminem przed imprezą.
§ 2. 1. Imprezy sportowe o charakterze masowym lub wyczynowym
są organizowane na podstawie regulaminów właściwych polskich związków sportowych.
2. Regulamin powinien uwzględniać specyfikę obszaru, w którym odbywa
się impreza, oraz ustalić zasady udzielania pomocy w razie wypadku.
3. Miejsce imprez, o których mowa w ust. 1, oraz treningów należy wybrać tak,
aby nie było niebezpieczeństwa kolizji zawodników z osobami nie biorącymi udziału
w imprezie.
4. Wybrany odcinek trasy, szlaku albo stoku, na którym odbywają się zawody
lub zorganizowany trening, powinien być wyraźnie oznakowany.
5. Bezpośrednio po zakończeniu zawodów lub treningów zorganizowanych
na uczęszczanych trasach, szlakach i stokach organizator tych imprez ma obowiązek
doprowadzenia terenu do stanu bezpiecznej używalności przez turystów i sportowców
nie zorganizowanych.
§ 3. 1. Wycieczki piesze lub narciarskie na terenach górskich, leżących na obszarach
parków narodowych i rezerwatów przyrody oraz leżących powyżej 1.000 m n.p.m., mogą
prowadzić tylko górscy przewodnicy turystyczni.
2. Treningi w terenach górskich, poza trasami narciarskimi i turystycznymi, powinny
odbywać się z udziałem górskiego przewodnika turystycznego.
§ 4. Organizatorów imprez turystycznych i sportowych dla młodzieży szkolnej
obowiązują także przepisy wydane przez Ministra Edukacji Narodowej.
§ 5. 1. Na terenach objętych bezpośrednią działalnością GOPR lub TOPR wszystkie
imprezy turystyczne i sportowe powinny być zgłoszone do GOPR lub TOPR co najmniej
na 14 dni przed terminem rozpoczęcia imprezy.
2. Zgłoszenie, o którym mowa w ust. 1, powinno zawierać następujące dane:
1) określenie organizatora imprezy,
2) termin i czas trwania,
3) miejsce imprezy,
4) przewidywana liczba uczestników.
§ 6. 1. Imprezy, o których mowa w § 5, są zabezpieczane przez GOPR lub TOPR.
2. Zakres i sposób zabezpieczenia zgłoszonych imprez ustala GOPR lub TOPR
w uzgodnieniu z organizatorem imprezy.
ZAŁĄCZNIK Nr 4
SZCZEGÓŁOWE WARUNKI BEZPIECZEŃSTWA OSÓB KORZYSTAJĄCYCH
Z KĄPIELISK I PŁYWALNI
§ 1. 1. Warunki bezpieczeństwa osób korzystających z kąpieliska i pływalni
zapewnia się w szczególności przez:
1) wyraźne oznaczenie granic kąpielisk i pływalni, w ramach których oznacza się granice
miejsc do kąpieli, w tym strefy dla osób nie umiejących pływać,
2) dyżury wodnej służby ratowniczej oraz wyposażenie w sprzęt ratowniczy,
3) przygotowanie miejsc ratownikom w celu stałej obserwacji i kontroli osób kąpiących się,
a w kąpieliskach - także korzystających ze sprzętu pływającego.
2. Na terenach kąpielisk poza warunkami, o których mowa w ust. 1, należy zapewnić
informację o dopuszczalności lub zakazie kąpieli.
§ 2. 1. Informację, o której mowa w § 1 ust. 2, przekazuje się przez wywieszanie
odpowiednich flag.
2. Ustala się następujące oznaczenia kolorów flag:
1) flaga biała - kąpiel dozwolona,
2) flaga czerwona - zakaz kąpieli.
3. Flagę czerwoną wywiesza się w czasie, w którym kąpielisko jest nieczynne,
oraz w każdym wypadku, gdy:
1) temperatura wody wynosi poniżej 14oC,
2) widoczność jest ograniczona do 50 m,
3) szybkość wiatru przekracza 5 stopni w skali Beauforta,
4) występuje fala powyżej 70 cm, z pojawiającymi się pienistymi białymi grzywami,
5) występują silne prądy wsteczne.
§ 3. 1. Przy każdym kąpielisku i pływalni powinien być umieszczony na widocznym
miejscu regulamin ustalony przez kierownika.
2. Regulamin powinien być umieszczony na tablicy o minimalnych wymiarach 120
cm x 70 cm, sporządzony literami wielkości nie mniejszej niż 1 cm.
§ 4. 1. Korzystanie z kąpieliska i pływalni może odbywać się w grupach
zorganizowanych lub indywidualnie.
2. Przez grupę zorganizowaną rozumie się zespół osób uprawiających ćwiczenia
ruchowe w wodzie pod nadzorem i kierunkiem instruktora, trenera, nauczyciela lub innej
uprawnionej osoby.
§ 5. W celu stworzenia warunków bezpieczeństwa w kąpielisku zorganizowanym
należy:
1) zapewnić stałą kontrolę przez ratowników lustra wody z brzegu i od strony wody (z łodzi
ratunkowych lub stacjonarnych punktów ratowniczych na wodzie),
2) trwale oznaczać strefy dla umiejących i nie umiejących pływać, a w szczególności:
a) strefy dla nie umiejących pływać o głębokości wody nie większej niż 120 cm -
bojami (pławami) w kolorze żółtym, przy czym za bojami powinien znajdować się pas
bezpieczeństwa o szerokości 5 m i głębokości nie przekraczającej 130 cm,
b) strefy dla umiejących pływać o głębokości wody do 4 m - bojami (pławami)
w kolorze czerwonym, przy czym odległość ich od strefy dla nie umiejących pływać
lub od linii brzegowej może w kierunku prostopadłym wynosić maksymalnie 50 m,
3) wydzielić brodzik dla dzieci w miejscu, w którym znajduje się piaszczyste i płaskie
dno oraz woda o głębokości do 40 cm, przez oznaczenie bojami (pławami) oraz otoczenie
siatką sięgającą do dna,
4) zapewnić bieżącą informację dotyczącą temperatury wody i powietrza oraz wysokości
fali i siły wiatru,
5) wyposażyć kąpielisko w apteczkę i sprzęt medyczny pierwszej pomocy,
6) wyposażyć kąpielisko w sprzęt ratunkowy i pomocniczy oraz urządzenia sygnalizacyjne
i ostrzegawcze (wzrokowe i słuchowe),
7) ustawić maszty wyposażone w komplet flag informacyjnych.
§ 6. Kąpielisko zorganizowane powinno być wyposażone w wieże obserwacyjne
lub podwyższone pomosty dla ratowników oraz sieć łączności przewodowej lub radiowej
(wewnętrznej i z możliwością bezpośredniego łączenia się z pogotowiem ratunkowym
i najbliższą jednostką Policji).
§ 7. W celu stworzenia warunków bezpieczeństwa w kąpielisku prowizorycznym
należy:
1) zapewnić stałą kontrolę przez ratowników lustra wody,
2) oznaczyć strefy dla umiejących i nie umiejących pływać,
3) wyposażyć kąpielisko w apteczkę i sprzęt medyczny pierwszej pomocy,
4) wyposażyć kąpielisko w sprzęt ratunkowy i pomocniczy,
5) ustawić maszty wyposażone w komplet flag informacyjnych.
§ 8. 1. W celu stworzenia warunków bezpieczeństwa na pływalni należy zapewnić:
1) stałą obserwację przez ratownika (ratowników) lustra wody oraz osób znajdujących się
na terenie obiektu,
2) oznaczenie głębokości wody w sposób trwały i widoczny,
3) wyposażenie pływalni w apteczkę i sprzęt medyczny pierwszej pomocy,
4) wyposażenie pływalni w sprzęt ratunkowy,
5) trwałe ogrodzenie pływalni odkrytej,
6) bezpośrednią łączność telefoniczną z pogotowiem ratunkowym i najbliższą jednostką
Policji,
7) zamykanie pływalni w określonych godzinach, w których nie pracuje służba ratownicza.
2. W zajęciach prowadzonych w zorganizowanych grupach na jedną osobę
prowadzącą zajęcia nie może przypadać więcej niż 15 uczestników.
§ 9. Do podstawowych obowiązków ratowników należy:
1) stałe obserwowanie obszaru kąpieliska i niezwłocznie reagowanie na każdy sygnał
wzywania pomocy oraz podejmowanie akcji ratowniczej,
2) kontrola stanu urządzeń oraz sprzętu, które zapewniają bezpieczeństwo osób kąpiących
się,
3) kontrola stref dla umiejących i nie umiejących pływać,
4) wywieszanie na maszcie odpowiedniego koloru flag informacyjnych,
5) sygnalizowanie, za pomocą urządzeń alarmowych, przekroczeń obowiązującego
regulaminu (np. granicy strefy dla umiejących pływać), a w kąpieliskach także
nadchodzącej burzy,
6) reagowanie na wszelkie wypadki naruszania regulaminu obowiązującego na terenie
kąpieliska lub pływalni,
7) wpisywanie na tablicy informacyjnej temperatury wody, powietrza oraz innych
aktualnych informacji (np. dotyczących nagłych zmian warunków atmosferycznych),
8) codzienne kontrolowanie głębokości wody przed otwarciem kąpieliska, a w razie potrzeby
- przesunięcie miejsca kąpieli lub czasowe wyłączenie określonych obszarów kąpieliska
z używalności,
9) oczyszczenie powierzchni i dna obszaru przeznaczonego do kąpieli z wszelkich
przedmiotów mogących spowodować skaleczenie lub inny nieszczęśliwy wypadek,
10) bieżące prowadzenie dziennika pracy.
§ 10. 1. Kąpielisko zorganizowane powinno być wyposażone w następujący sprzęt
ratunkowy i pomocniczy oraz urządzenia sygnalizacyjne i ostrzegawcze:
1) łodzie ratunkowe:
a) motorowe - jedna na każde 400 m linii brzegowej,
b) wiosłowe - jedna na każde 100 m linii brzegowej,
2) koła ratunkowe z linką lub pasy ratownicze - jedno na 50 m linii brzegowej, zawieszone
na słupkach w pobliżu lustra wody,
3) bosaki ratunkowe,
4) liny asekuracyjne z kołowrotkiem o długości minimum 80 m na każdym stanowisku
ratowniczym (na kąpieliskach morskich - jedna na każde 100 m linii brzegowej),
5) tuby słuchowe lub elektroakustyczne na wszystkich stanowiskach ratunkowych od strony
lądu i wody,
6) tablice zawierające aktualne informacje o temperaturze wody i powietrza, sile wiatru
oraz wysokości fali,
7) sygnalizację alarmową,
8) środki łączności między stanowiskami ratunkowymi - przewodowe lub radiowe,
9) rzutki ratunkowe,
10) sprzęt do nurkowania,
11) lornetki,
12) nosze ratunkowe.
2. W kąpielisku zorganizowanym powinno znajdować się także pomieszczenie
na sprzęt ratunkowy, pomocniczy i osobisty ratowników, jedno na 200 m linii brzegowej.
§ 11. Kąpielisko prowizoryczne powinno być wyposażone w następujący sprzęt
ratunkowy i pomocniczy:
1) łodzie wiosłowe - jedna na 100 m linii brzegowej,
2) koła ratunkowe z linką lub pasy ratownicze - jedno na 50 m linii brzegowej,
3) linę asekuracyjną o długości minimum 80 m,
4) słuchowy sygnał alarmowy,
5) rzutki ratunkowe,
6) lornetkę,
7) bosaki ratunkowe.
§ 12. Pływalnia powinna być wyposażona w następujący sprzęt ratunkowy
i pomocniczy:
1) koła ratunkowe z linką lub pasy ratownicze - dwa na pływalniach o długości do 50 m
i cztery na pływalniach o długości powyżej 50 m,
2) żerdzie o długości co najmniej 4 m - dwie na pływalniach o długości do 50 m oraz cztery
na pływalniach o długości powyżej 50 m.
§ 13. Łodzie ratunkowe powinny być trwale oznakowane na burtach oraz mieć
następujące wyposażenie:
1) koło ratunkowe z linką, a także pasy ratunkowe,
2) rzutkę ratunkową,
3) zaburtową linkę ratunkową,
4) tubę głosową lub elektroakustyczną,
5) kotwicę na łańcuchu lub linę kotwiczną,
6) sprzęt medyczny pierwszej pomocy.
§ 14. Stanowisko ratownicze powinno być wyposażone w:
1) sprzęt do nurkowania (płetwy, maska, fajka),
2) lornetkę,
3) radiotelefon,
4) rzutkę ratunkową,
5) sprzęt medyczny pierwszej pomocy.
§ 15. Regulamin kąpieliska i pływalni powinien w szczególności:
1) określać nazwę i adres jednostki organizacyjnej prowadzącej kąpielisko lub pływalnię,
2) przewidywać zakaz wstępu osobom, których stan wskazuje na spożycie alkoholu, zakaz
sprzedaży, podawania, wnoszenia i spożywania napojów alkoholowych,
3) postanawiać, że:
a) dzieci do lat 7 mogą przebywać na terenie kąpieliska lub pływalni oraz kąpać się
wyłącznie pod opieką osób pełnoletnich,
b) zajęcia na pływalni krytej odbywają się grupowo według ustalonego rozkładu zajęć,
c) grupa pływająca na pływalni krytej nie może liczyć więcej niż 15 uczestników na
jedną osobę prowadzącą zajęcia,
d) zajęcia na pływalni krytej mogą odbywać się tylko w obecności instruktorów
pływania i ratowników,
e) osoby naruszające porządek publiczny lub przepisy regulaminu będą usuwane
z terenu kąpieliska lub pływalni,
f) wszystkie osoby znajdujące się na terenie kąpieliska lub pływalni są obowiązane
podporządkować się nakazom ratowników pełniących dyżur.
ZAŁĄCZNIK Nr 5
WZORY ZNAKÓW ZAKAZU, OSTRZEGAWCZYCH I INFORMACYJNYCH
§ 1. Znaki zakazu oraz ostrzegawcze obowiązują na odległość podaną na obrzeżu
znaku, licząc w metrach w jedną i drugą stronę od znaku. Jeżeli na znaku nie ma podanej
odległości, obowiązuje on na obszarze wodnym w zasięgu wzroku.
I. Znaki zakazu
§ 3. 1. Znaki zakazu wskazują rodzaj zakazu i określają jego przyczynę.
2. Znakami zakazu są:
1) znak "kąpiel zabroniona",
2) znak "kąpiel zabroniona - szlak żeglowny",
3) znak "kąpiel zabroniona - most",
4) znak "kąpiel zabroniona - spiętrzenie wody",
5) znak "kąpiel zabroniona - woda skażona",
6) znak "kąpiel zabroniona - woda pitna",
7) znak "kąpiel zabroniona - hodowla ryb",
8) znak "skakanie do wody zabronione",
9) znak "strefa ciszy".
§ 3. Znaki zakazu, o których mowa w § 2, mają kształt okrągły o średnicy 60 cm.
(wzory)
II. Znaki ostrzegawcze
§ 4. 1. Znaki ostrzegawcze uprzedzają kąpiących się o niebezpiecznych miejscach
na obszarze wodnym i wskazują przyczynę niebezpieczeństwa.
2. Znakami ostrzegawczymi są:
1) znak "wiry",
2) znak "niebezpieczna głębokość wody",
3) znak "zimna woda",
4) znak "nagły uskok",
5) znak "pale",
6) znak "skały podwodne",
7) znak "kamieniste dno",
8) znak "sieci rybackie",
9) znak "wodorosty".
§ 5. Znaki ostrzegawcze, o których mowa w § 4, mają kształt trójkątów
równobocznych, których wierzchołek skierowany jest ku górze. Długość jednego boku
trójkąta wynosi 75 cm. (wzory)
III. Znaki informacyjne
§ 6. 1. Znaki informacyjne wskazują, że w pobliżu znaku znajdują się podane
na znaku obiekty i urządzenia.
2. Znakami informacyjnymi są:
1) znak "plaża strzeżona",
2) znak "punkt medyczny",
3) znak "telefon".
§ 7. Znaki informacyjne, o których mowa w § 6, mają kształt prostokąta
o wymiarach 80 x 60 cm. (wzory)
ZAŁĄCZNIK Nr 6
WYKAZ SPRZĘTU MEDYCZNEGO, LEKÓW I ARTYKUŁÓW SANITARNYCH,
W KTÓRE POWINNY BYĆ WYPOSAŻONE PŁYWALNIE I KĄPIELISKA
1. Sprzęt medyczny:
1) aparat do sztucznego oddychania - 1 szt.,
2) inhalator tlenowy przenośny - 1 szt.,
3) nożyczki proste i zakrzywione - 2 szt.,
4) opaska uciskowa (szeroka taśma
gumowa) - 1 szt.,
5) szyna usztywniająca - 3 szt.,
6) kieliszek do leków - 1 szt.,
7) termometr - 1 szt.,
8) maseczki do sztucznego oddychania,
9) rękawiczki gumowe.
2. Leki:
1) amoniak w ampułkach - 3 amp.,
2) Panthenol spray - min. 1 op.,
3) krople walerianowe - 30 g,
4) krople żołądkowe - 1 op.,
5) pyralgin (w tabletkach) - 10 szt.,
6) solutio Jodi spirytuosa (jodyna) - 100 g,
7) spirytus skażony - 100 g,
8) woda utleniona - 200 g.
3. Artykuły sanitarne:
1) agrafki - 6 szt.,
2) chustki trójkątne - 3 szt.,
3) gaza wyjałowiona 1/8 m x 1 m - 10 op.,
4) lignina a 100 g - 10 op.,
5) opaska gazowa 4 m x 10 cm - 10 szt.,
6) opaska elastyczna szerokości 10 cm - 4 szt.,
7) opatrunek indywidualny wyjałowiony - 10 szt.,
8) prestoplast i poloplast - 10 szt.
ZAŁĄCZNIK Nr 7
SZCZEGÓŁOWE ZASADY BEZPIECZEŃSTWA OSÓB BIORĄCYCH UDZIAŁ
W IMPREZACH ŻEGLARSKICH
§ 1. 1. Udział lub kontynuowanie udziału w imprezach żeglarskich zależy od decyzji
każdego kierownika jachtu i odbywa się tylko na jego odpowiedzialność. W wypadku
kiedy kierownikiem jachtu jest osoba niepełnoletnia, decyzja należy do kierownika ekipy
lub rodziców (opiekunów).
2. Każdy kierownik jachtu ma obowiązek udzielenia wszelkiej pomocy każdemu
statkowi czy osobie znajdującej się w niebezpieczeństwie, dbając o bezpieczeństwo
jachtu.
§ 2. Organizator imprezy jest obowiązany do przygotowania i przeprowadzenia
imprezy, a w szczególności do:
1) spełnienia wszystkich warunków określonych w ogłoszonym zawiadomieniu o imprezie,
2) przestrzegania obowiązujących przepisów w zakresie organizacji imprez, jeśli jest to
wymagane, do uzyskania odpowiedniej zgody na przeprowadzenie imprezy,
3) powołanie kierownika imprezy,
4) stosownie do warunków i programu imprezy zapewnienia opieki medycznej - minimum
pielęgniarka z apteczką pierwszej pomocy,
5) sprawdzania przy przyjmowaniu zgłoszeń, czy jachty, ich kierownicy i członkowie załóg
odpowiadają warunkom ustalonym dla danej imprezy,
6) przekazania do dyspozycji kierownika imprezy w czasie przez niego wymaganym:
a) niezbędnych środków technicznych,
b) statku kierownika imprezy oraz statków ratowniczych,
c) informacji z aktualnymi prognozami pogody,
d) informacji o sposobie zabezpieczania,
7) udzielenia wszelkiej pomocy kierownikowi imprezy, a w szczególności w zakresie
bezpieczeństwa,
§ 3. 1. Kierownik imprezy jest odpowiedzialny za sprawne i bezpieczne
przeprowadzenie imprezy, zgodnie z jej rodzajem.
2. Kierownik imprezy może ją odroczyć, przerwać lub odwołać, szczególnie jeżeli jej
przeprowadzenie lub kontynuowanie zagraża bezpieczeństwu uczestników.
3. Ze względu na bezpieczeństwo imprezy, kierownik jest obowiązany do:
1) opracowania i przekazania zainteresowanym ustnej lub pisemnej instrukcji
zabezpieczenia trasy imprezy,
2) sprawdzenia, czy zabezpieczenie imprezy jest skuteczne i zgodne z obowiązującymi
przepisami,
3) ustalenia sposobu rejestracji jachtów wychodzących i powracających z imprezy,
4) omówienia z kierownikami jachtów, kierownikami ekip lub trenerami instrukcji żeglugi,
ze szczególnym zwróceniem uwagi na problemy bezpieczeństwa.
4. Kierownikowi w czasie trwania imprezy przysługują, w stosunku do uczestników,
uprawnienia dyscyplinarne, a w stosunku do członków kierownictwa imprezy i jej obsługi
oraz w stosunku do kierowników statków ratowniczych - uprawnienia wynikające z zasad
zwierzchnictwa służbowego.
5. Kierownik imprezy jest upoważniony do wezwania lub przyjęcia pomocy dla
zabezpieczenia życia wszystkich osób biorących udział w imprezie, jeżeli uzna to
za niezbędne ze względu na warunki, w których impreza się odbywa. Zaciągając
zobowiązania z tego tytułu kierownik imprezy działa jako pełnomocnik organizatora
imprezy.
§ 4. Kierownik jachtu jest obowiązany:
1) przestrzegać obowiązujących w danej imprezie przepisów, a w szczególności zasad,
o których mowa w § 1,
2) stosować się do zarządzeń, poleceń i sygnałów kierownika imprezy oraz nakazać ich
wykonanie załodze, jeśli nie zagrożą one bezpieczeństwu prowadzonego jachtu lub załogi,
3) dbać o sprawność techniczną jachtu oraz jego wyposażenie, zgodnie z odpowiednimi
przepisami i zasadami dobrej praktyki,
4) niezwłocznie zawiadomić kierownika imprezy lub wskazaną przez niego osobę o wszelkich
wypadkach, chorobach i innych wydarzeniach mogących mieć wpływ na bezpieczeństwo
żeglugi jachtu, który prowadzi, lub innych jachtów oraz o nieprzystąpieniu do imprezy -
przed jej rozpoczęciem lub wycofaniu się z imprezy - w trakcie jej trwania.
§ 5. Kierownik lub trener ekipy jest obowiązany do:
1) zgłoszenia swojego udziału w imprezie,
2) podejmowania wszelkich decyzji wynikających z przepisu § 1 ust. 1 w stosunku
do niepełnoletnich kierowników jachtów,
3) przestrzegania przez powierzonych jego opiece członków obowiązujących ogólnie
oraz w danej imprezie szczególnych przepisów bezpieczeństwa,
4) podporządkowania się decyzjom kierownika imprezy oraz udostępnienia posiadanych
środków technicznych, jeśli tego wymagają względu bezpieczeństwa.
§ 6. Kierownik statku ratowniczego jest obowiązany:
1) przygotować statek ratowniczy i jego załogę, zgodnie z wymaganiami danej imprezy
i zasadami dobrej praktyki,
2) stosować się do instrukcji żeglugi oraz do pisemnej lub ustnej instrukcji bezpieczeństwa
obowiązującej na akwenach, na których odbywa się impreza,
3) dołożyć wszelkich starań, aby akcja ratownicza przeprowadzona była zgodnie z należytą
dbałością o zapewnienie życia i bezpieczeństwa wszystkich osób i sprzętu biorącego
udział w imprezie.
§ 7. 1. Jako minimalne zabezpieczenie ratownicze imprezy, z wyjątkiem regat
i wypadków, o których mowa w ust. 2, 4 i 6, ustala się jeden statek ratowniczy na każde
20 jachtów. Statek kierownika imprezy, z wyjątkiem regat żeglarskich, może być
uważany za statek ratowniczy.
2. W wypadku dopuszczenia do imprezy (z wyjątkiem regat) ponad 50%
kierowników jachtów bez uprawnień żeglarskich - ustala się jeden statek ratowniczy
na 10 jachtów biorących udział w imprezie.
3. Zarząd okręgowego związku żeglarskiego może zezwolić, aby na terenie jego
działalności impreza (z wyjątkiem treningów i regat) była zabezpieczona przez szalupy
wiosłowe lub jachty żaglowe z co najmniej 2-osobową załogą złożoną przynajmniej
z żeglarzy jachtowych. W takim wypadku jest wymagane, aby jednostka zabezpieczająca
przypadała na 10 jachtów.
4. Minimalne zabezpieczenie regat żeglarskich jachtów mieczowych i desek z żaglem
stanowi jeden statek ratowniczy oraz dodatkowo jeden statek ratowniczy na każdą
rozpoczynającą się liczbę jednostek żaglowych określonych w tabeli:
Miejsce regat
Liczba jednostek na dodatkowy jeden
statek ratowniczy
jachty deski
wody śródlądowe 25 40
Zatoka Pucka, Zalew
Szczeciński, Zalew Wiślany
20 30
Zatoka Gdańska, Morze Bałtyckie 15 30
5. Nie jest wymagane zabezpieczenie regat morskich jachtów balastowych.
6. Szczegółowe przepisy dotyczące zabezpieczenia imprez ślizgów lodowych zawarte
są w Przepisach regat żeglarstwa lodowego, wydanych przez Polski Związek Żeglarski.
7. Kierownik imprezy może zażądać zabezpieczenia większego, jeżeli uzna,
że wymagają tego warunki atmosferyczne lub stopień wyszkolenia uczestników.
§ 8. Jeżeli warunki bezpieczeństwa tego wymagają, organizatorzy mogą dodatkowo
określić szczegółowe zasady organizacji imprez i specjalne wymagania stawiane
uczestnikom.